Τεχνολογία στις σόμπες
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν την εστία, το τζάκι για να ζεσταίνονται και να αισθάνονται ασφαλείς από τους προϊστορικούς χρόνους. Τα πρώτα τζάκια φτιάχνονταν από πέτρα με υποτυπώδεις εξαερισμούς που συχνά περιορίζονταν σε μια τρύπα για την διαφυγή του καπνού.
Όταν ο Abraham Darby έκανε την επανάσταση καθιστώντας οικονομικότερη τη χύτευση σιδήρου, τότε τα τζάκια και οι σόμπες έγιναν μαντεμένια. Πιο ανθεκτικά, πιο μικρά, με καλύτερη διάχυση της θερμότητας και τη δυνατότητα να έχουν πυράντοχες πόρτες. Ακολούθησε η ανακάλυψη της σόμπας ελεύθερης τοποθέτησης από τον γνωστό Benjamin Franklin (Franklin stove) με την οποία μειώθηκαν οι απώλειες θερμότητας προς τους τοίχους και ολοκληρώθηκε από τον Rittenhouse που βελτίωσε τον καπναγωγό.
Τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε μια ακόμα επανάσταση στην τεχνολογία των εστιών. Στα σύγχρονα πια τζάκια και σόμπες η μείωση του παραγόμενου καπνού και η μεγιστοποίηση της απόδοσης με ταυτόχρονη μείωση της κατανάλωσης ξύλου επιτυγχάνεται με την μετάκαυση των καυσαερίων της αρχικής, πρωτογενούς καύσης. Στην δευτερογενή καύση απελευθερώνεται το ενεργειακό φορτίο του παραγόμενου καπνού και τα καυσαέρια καθαρίζονται. Για την επίτευξη της μετάκαυσης οι νέες εστίες είναι μονωμένες για να διατηρείται υψηλή η θερμοκρασία στον χώρο καύσης, τα καυσαέρια δεν έχουν ελεύθερη διαφυγή προς την καμινάδα και επανακυκλοφορούν ενώ προθερμασμένος αέρας διοχετεύεται στην φωτιά από ψηλά για να προκαλέσει την ανάφλεξή τους. Επιπλέον, για την διατήρηση των πυρίμαχων κρυστάλλων καθαρών από επικαθήσεις, αέρας διοχετεύεται πάνω από την πόρτα του τζακιού ή της σόμπας με φορά προς τα κάτω για να απομακρύνει την φωτιά από τα τζάμια (“αεροκουρτίνα”).
